Zero no Tsukaima - animcowo #1

Fabuła 8/10

Grafika 7/10

Muzyka 7/10

Postaci 9/10

Ogólne wrażenie 8/10

„Zero no tsukaima” to cykl light novel autorstwa Noboru Yamaguchi ilustrowanych przez Eiji Usatsuka, znany również jako The Familiar of Zero. Na jego podstawie powstała manga oraz kilka serii anime. I właśnie na tym anime się skupię. Na początku nie wiedziałam co myśleć, jednak znajoma tak strasznie zachwalała, że musiałam obejrzeć i przekonać się, co też takiego wspaniałego znalazła. Myślałam, iż trafiłam na lekką odprężającą historię o lekkiej fabule i miałam rację.

Anime opowiada o Louise Valliere, która uczęszcza do Akademii magii w Tristain. Jej pełne imię to Louise Françoise Le Blanc de La Vallière, lecz mimo szlacheckiego pochodzenia, nie radzi sobie w szkole za dobrze. Rzec by można, że w ogóle sobie nie radzi. Właśnie ze względu na jej brak postępów w nauce, otrzymała przydomek „Zero”. Nie jest to zwykła złośliwość uczniów, gdyż gdy tylko dziewczyna próbuje coś wyczarować, kończy się to spektakularną eksplozją.

W akademii na drugi rok przypada niezwykle ważna ceremonia, czyli przyzywanie chowańca. Louise udaje, że jest pewna, iż wszystko pójdzie jak pomaśle, lecz jej brak powiązania z jakimkolwiek żywiołem oraz nietypowe zdolności, wprowadzają niejakie wątpliwości. Jak można się domyślić los znów spłatał biednej nastolatce figla! Gdy wszyscy inni przyzywali salamandry, smoki czy chociażby szczególne krety, ona sprowadziła zwykłego człowieka! Dokładniej mówiąc siedemnastolatka z naszego świata.

I tutaj trzeba zauważyć, że właściwie nie był to taki człowiek, jakiego można by się spodziewać. Oczywiście nie przejawiał żadnych magicznych zdolności, nie w tym rzecz. Otóż był z innego świata. Wszystkie wydarzenia mają miejsce w świecie równoległym do naszego i w jakiś niepojęty sposób połączonego z nim. W rzeczywistości Louise da się dostrzec pewne podobieństwa, jak nazwy krain, takie jak: Germania czy Galia, ale to zupełnie inne miejsce (o czym świadczą m. in dwa księżyce), a rzeczony chłopak pochodził z Tokio, miasta nieznanego tam.

Saito Hirage (gdyż tak nazywał się ów przybysz) ląduje nagle w dziwnym miejscu, w którym ludzie mogą mu zagrozić magią. Jest to dla niego nie do pojęcia, gdyż dotychczas coś takiego spotykał jedynie w mangach. Młodzieniec już nie mógł żyć jak dotąd, ponieważ od teraz był chowańcem Louise. Spał na ziemi na słomie, prał ubrania swej pani i dostawał baty, kiedy Louise naszła zazdrość, bądź gdy śmiał użyć w jej obecności słowa zero (na które była jakby uczulona)! Było to uważane przez nią za niegodziwość (w końcu on jest jak sługa czy pies, jak raczyła na niego wrzeszczeć), więc dziewczyna musiała jakoś go ukarać.

Fabuła jest ciekawa i mimo iż wydaje się oklepana, to potrafi zaabsorbować. Anime nie ma szczególnego głównego wątku, a większość wydarzeń jest ze sobą luźno powiązanych, ponieważ wszystko skupia się ciągle wokół dwójki głównych bohaterów, którzy przeżywają coraz bardziej interesujące przygody. W czasie oglądania odbiorca może być kilka razy zaskoczony nieoczekiwanym zwrotem akcji, aczkolwiek nie było to zbyt częste zjawisko, a anime pokłada swe największe nadzieje w humorze. Komiczne sytuacje, relacje między Saito i Louise oraz komizm językowy sprawiają, że obserwator nie może się nudzić i miło spędza swój czas.

Bohaterowie są bardzo sympatyczni. Saito jest miłym chłopcem, który znosi humorki swej pani, jednak jego niewyparzona gęba daje o sobie niekiedy znać, przez co oczywiście musi zostać ukarany. Na dodatek cieszy się niezłym powodzeniem u dziewcząt, co również doprowadza do szału jego towarzyszkę. Niemniej pozytywne usposobienie jakoś równoważy złośliwość głównej bohaterki. Louise jest niecierpliwą, często denerwującą, łatwo wpadającą w złość dziewczyną, aczkolwiek jej gburowatość nie ujmuje jej uroku. Ta dwójka postaci od razu wzbudza zainteresowanie obserwatora, który po cichu im kibicuje. Reszta bohaterów jest zwyczajna dla tego typu produkcji, np. niezwykły przystojniak, flirciarz, który jest tchórzem, piękna złośliwa królowa szkoły i temu podobne. Postacie negatywne nie są praktycznie wcale rozbudowane, co może być tutaj akurat minusem.

Projekt postaci jest prosty, lecz i tak zadowalający. Scenografia jest pełna kolorów, nie zabraknie też gry cieni, co cieszy oko widza. Ogólnie animacja jest całkiem dobra, co sprzyja czerpaniu radości z oglądania. Muzyka zaś jest dopasowana i nie zwraca się na nią uwagi, przez co nie da się o niej zbyt wiele powiedzieć. Opening jest miły dla ucha, ale może na początku zbić z tropu swą cukierkowatością i miłością w tle. Ending natomiast nie jest za dobry, nie potrafiłam się jakoś na nim skupić.

Produkcja ta powinna dostarczać wiele rozrywki i sprawdza się na tej płaszczyźnie znakomicie. Fascynujące przygody, magia w tle i wiele humoru to coś czym to anime może się poszczycić. Również miłości nie zabraknie, lecz romans w pierwszym sezonie zbytnio się nie rozwija. Do „Zero no tsukaima” najbardziej pasują określenia: przyjemne, zabawne i kolorowe. Z tym miłym klimatem oraz rozbrajającymi raz po raz bohaterami można śmiało spędzić radośnie czas. Oglądając mogłam się szczerze pośmiać, a nastrój poprawiał mi się od razu, jak tylko siadałam, z zamiarem obejrzenia przygód Louise i Saito. Mimo iż niektórym wydaje się zwyczajna, to ta produkcja ma w sobie tyle uroku, że należy do moich ulubionych. Serdecznie polecam!

____________________________

Tekst napisany w zeszłym roku, ale jakoś stwierdziłam, że mogę go w końcu wstawić :) Anime ostatnio oglądam dość sporo, niemniej skupiałam się w ostatnich tygodniach na nadrabianiu one piece (584 odc wyszło na razie)... już prawie mi się udało, więc niedługo będę znów zaczynać kolejne serie (nie żebym w międzyczasie nie zaczynała i nie kończyła xd). Nom i jeżeli będę miała chęci i siłę, że tak powiem, to co miesiąc jeden post będzie poświęcony właśnie dla jakiegoś anime. Zapewne zbyt wiele osób z książkowej blogosfery to nie interesuje, ale a nóż widelec ktoś się znajdzie, wtedy przynajmniej będę miała też jakąś taką niby motywację ^^ A pisanie takich opinii jest miłe, bo potem jak się to przeczyta, od razu wszystko się przypomina *.* Ale zobaczymy... xd

Pozdrawiam

Tris